ဒီပို႔စ္ေလးက ခ်စ္ရတဲ႔ ဇနီးသည္အတြက္ လာမဲ႔ မတ္လ (၁၂)ရက္ေန႔မွာမဂၤလာနွစ္(၆)နွစ္ျပည္႔အမွတ္တရ အတြက္ရည္ရြယ္ေရးသားတယ္ဆိုေပမဲ႔ အားလုံးေသာ ခ်စ္သူမ်ား၊အိမ္ေထာင္သည္မ်ားအတြက္..သတိမမူ ဂူမျမင္ဆိုသလိုျဖစ္ေနမွာ စိုးေသာေၾကာင္႔တဦးရဲ႕အျပစ္ တဦးမေျပာၾကပဲ နားလည္မွဳေပးနိုင္ေစဖို႔လည္း
ရည္ရြယ္ပါသည္။ခ်စ္သူေတြပဲျဖစ္ျဖစ္…..ဇနီးေမာင္ႏွံပဲျဖစ္ျဖစ္…တဦးအေပၚတဦးနားလည္မွဳေတြနဲ႔
ဘာေတြျဖစ္ျဖစ္ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြျဖစ္ေနပါေစ….အျပစ္ဆိုတာမျမင္ပဲ…ေဖးမနားလည္ေျဖရွင္းမယ္ဆို
ခ်စ္သူဘဝဟာ သာယာေအးခ်မ္းသလို…အိမ္ေထာင္သည္ဘဝဟာလည္း အျပစ္အနာအဆာမကင္းေပမဲ႔
ခ်စ္ျခင္းမ်ားနဲ႔ျပည္႔စုံတဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးေလးျဖစ္နိဳင္ပါတယ္…....
(အေမ႔သား)
အခ်စ္ကိုရွာေဖြေတြ႕မိခဲ႔သည္႕ေနာက္…..
အခ်ိန္ကာလက ၁၉၉၉ ဇြန္လ(၃၀)ရက္ေန ့မွာရင္ထဲကျမိဳသိပ္ထားခဲ့တဲ ့အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကိုေမာင္နွမ
လိုေနခဲ့တဲ့ အေျခအေနကေနခ်စ္သူဘဝေရာက္ေအာင္တြန္းပို ့ေပးခဲ့ေသာ ေစ်းေရာင္းတဲ့ခ်ာတိတ္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္နဲ ့သူ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနရာေလးကေတာ့ ေရႊသန္လ်င္္တဖက္ကမ္းကက်ိဳက္ေခါက္
ဘုရားမွာေပါ့။
တရပ္ကြက္ထဲအတူေန (၄)လမ္းသာျခားတဲ့ တို ႔နွစ္ေယာက္ခ်စ္မိခဲ့ၾကျပီ။ညီမေလးတေယာက္လို ခ်စ္ခဲ႔ရတဲ႔ ကိုယ္ နဲ႔ အစ္ကိုတေယာက္လို အားကိုးခ်စ္ခဲ့တဲ့သူရယ္…တို႔နွစ္ေယာက္ရဲ့အခ်စ္လမ္းဟာသာယာေျဖာင့္
ျဖဴးခဲ့ပါတယ္။ နွစ္ဖက္မိသားစုသည္ကလည္းၾကိၾကိတက္မခ်မ္းသာၾကေပမဲ ့လူတန္းေစ့မ်ားျဖစ္လို ့ျပသနာ
မရွိပဲ ခ်စ္ခရီးဆက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ ့ကြ်န္ေတာ္လည္းေက်ာင္းျပီးလို စင္ကာပူထြက္အလုပ္လုပ္ခဲ့သလို
သူလည္းပဲ GTI မွ B-Tech…..BE……အဆင့္ဆင့္ျဖတ္လို ့ေက်ာင္းျပီးသြားတဲ့အထိ နွစ္ေပါင္း (၇)နွစ္
တိုင္တိုင္ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္။ နားလည္ခဲ့ၾကတယ္။ေစာင့္ထိန္းခဲ့ၾကတယ္။၂၀၀၆ ခုနွစ္ မတ္လ(၁၂)ရက္ေန ့
တနဂၤေႏြေန ့မွာနွစ္ေယာက္တဘဝကို ေလ်ွာက္လမ္းခဲ့ၾကတယ္။၂၀၀၆ ခုနစ္ ဂ်ဳလိုင္လမွာ တခ်ိန္ကခ်စ္သူ ကြ်န္ေတာ္ဇနီးေလး စင္ကာပူကို ေအးအတူပူအမ်ွ ေနဖို ့ေရာက္လာခဲ့တယ္။ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ ဇနီးေမာင္နွံအျဖစ္
ေနနိုင္ေအာင္ နားလည္မႈေတြနဲ ့တည္ေဆာက္ခဲ ့ၾကရင္းအခ်ိန္ေတြဟာလည္း တေျဖးေျဖးကုန္လြန္ခဲ့တယ္။
အိမ္ေထာင္သက္(၃)နွစ္ေလာက္မွာ..ကေလးယူဖို႔စိတ္ကူးယဥ္ခဲ႔ၾကတယ္။
တေန ့မွာ ကြ်န္ေတာ္ လိုခ်င္ေတာင္းတခဲ့တဲ ့အရာတခု သတင္းတခုကို သူ႔ ဆီက သိလိုက္ရတယ္။
သူ ့တြင္ ကိုယ္ဝန္ရွိေနျပီ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ေသြး ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕သား သူ ့မွာရွိေနျပီ.... အတိုင္းမသိေပ်ာ္မိတယ္။
သူနဲ ့အတူ ေဆးခန္းသြားျပေတာ့ အိုဂ်ီ ဒီေန ့မရွိလို ့ မျပခဲ့ရေပမဲ ့ သူငယ္ခ်င္းညီမေလးတေယာက္ေမြးခဲ့တဲ ့
ဆရာဝန္ၾကီးရွိတဲ ့ေဆးခန္းကို သြားျပခဲ့တယ္ နစ္ပ္မေလးက ထပ္စစ္ၾကည့္သည္၊ေသခ်ာပါသည္ ကြ်န္ေတာ္ ကေလးအေဖျဖစ္ေတာ့မည္။ဆရာဝန္ၾကီးနဲ ့ေတြ ့ အေျခအေနစမ္းသပ္စစ္ေဆးျပီး အေျခအေနထူးျခားလ်ွင္
ခ်က္ခ်င္းျပန္လာဖို ့မွာၾကားနာယူကာျပန္လာခဲ ့ၾကသည္။ ေျမးလိုခ်င္ေနေသာ အေဖ နဲ ့အေမသည္လည္း
အတိုင္းမသိေပ်ာ္ေနၾကသည္။ ေနာက္တရက္ (မခံစားနိုင္လို ့ ရက္စြဲမ်ားထည့္မေရးေတာ့ပါ)……
ကြ်န္ေတာ္အလုပ္သြားခဲ့ျပီး ေန႔လည္ခင္းတြင္အေမ႔စီမွ ဖုန္းဝင္လာခဲ့သည္။ ဇနီးသည္ ေသြးဆင္းေန၍
ေဆးခန္းျပန္သြားၾကမည္တဲ ့ ျပန္လာလို ့ရရင္ျပန္လာခဲ့ပါတဲ႔၊အေဖကိုလည္းေခၚထားသည္တဲ ့ကြ်န္ေတာ့္ ေခါင္းေတြ မူးေနာက္သြားသည္။ ကားကို ဂရုတစိုက္ေမာင္းျပီးေဆးခန္းကိုေရာက္လာေတာ့ ......
သြားျပီ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မ်ား ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ျပီး ေသြးဆင္းျခင္းနဲ ့အတူ သားလားသမီးလားမသိရေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေသြးထြက္ခြာသြားခဲ့ျပီ။ ေအာ္ပေရးရွင္းလုပ္ျပီး ထြက္လာခဲ႔တဲ ့သူ .ကြ်န္ေတာ္ကို ျမင္ေတာ ့ ဝမ္းနည္းစြာငိုေနသည္။ ေဖးမရမည္..သူလည္းခံစားရေပမည္ ။ကာယကံရွင္ေလ ပိုခံစားရမွာေပါ့…..
တပတ္ေလာက္ထိကိုငိုေၾကြးေနေသာသူ႕ကို ေဖးမနားလည္ေအာင္ ေျပာဆိုရွင္းျပရင္းအခ်ိန္ကာလေတြ ျပီးဆုံးလို ့
သူလည္းေမ့ေပ်ာက္နိုင္ခဲ့သည္။ အခ်ိန္ကာလ (၆)လေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ့ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ျပန္လည္အသက္ဝင္လာခဲ့ျပီ။ ဒုတိယေျမာက္ကိုယ္ဝန္ရွိခဲ့ျပန္ေလျပီ။ ဒီတခါေတာ့ အရင္လို အျဖစ္မခံနိုင္ေတာ့ေပ။ တအိမ္လုံးဂရုစိုက္ၾကသည္။သူ ့တရုံးလုံးလည္းစိုးတထင့္ထင့္နဲ႔ျဖစ္ေနခဲ ့
ၾကသည္။ ကိုယ္ဝန္(၂)လေက်ာ္လာတဲ ့အခ်ိန္မွာ (ကန္ေတာ့ပါရဲ ့ဗ်ာ) ေသြးနည္းနည္းဆင္းလာေလသည္။
စိုးရိမ္ကဲရျပီ၊ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္တဲ႔…
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္တေန႔ရုံးသြားတက္ျပီးအျပန္တြင္…ေသြးဆင္းမွဳမ်ားလာေသာေၾကာင္႔ အိမ္ေရာက္ေရာက္ျခင္း အေမနဲ႔အေဖကိုေျပာခါ ေဆးရုံသို႔ေျပးရေလျပီ။ ေဆးရုံေရာက္ေတာ႔ အေရးေပၚခန္းသို႔ေခၚေဆာင္သြားၾက
သည္။အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္အထိ ဘာအေျဖမွတိတိက်က်မသိရေသးပဲ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေစာင္႔
ေမ်ွာ္ေနတုန္း ကြ်န္ေတာ္နာမည္ေခၚလို႔ သြားေတြ႔ေတာ႔..အိုဂ်ီစပါယ္ရွယ္လစ္မဟုတ္သည္႔အတြက္ တပ္အပ္ မေျပာနိုင္ေသးပါတဲ႔.မနက္ျဖန္ စပါယ္ရွယ္လစ္လာမွ ေသေသခ်ာခ်ာသိရေပေတာ႔မည္။အေဖနဲ႔အေမ႔ကို
ျပန္ေစျပီး ကြ်န္ေတာ္ ေဆးရုံမွာပဲေစာင္႔ေနခဲ႔သည္။အေတြးမ်ားစြာဗေလာင္ဆူေနသည္….မိုးရယ္
ျမန္ျမန္လင္းပါေတာ႔….
မနက္မိုးလင္းေတာ႔ဆရာ၀န္ၾကီးမ်ားေရာက္လာျပီးေသခ်ာစြာစစ္ေဆးျပီးကေလးမွာေသြးဆင္းရင္းပါ
သြားခဲ႔ေလျပီတဲ႔…ေခ်ာက္ထဲက်သြားတဲ႔လူတေယာက္လို…ရင္ထဲမွာေမာဟိုက္တုန္ရီေနတယ္.....
သားေလးလား သမီးေလးလား နဳတ္မဆက္ပဲ ထြက္သြားျပန္ျပီ……
သူသည္လည္းသိေလာက္ေပမည္။ ဘယ္လိုေျဖသိမ္႔ရမလဲ…ကိုယ္ကိုတိုင္ပင္ ေျခမခိုင္ယိုင္လဲေနခ်င္ျပီ
သူ ဆိုလ်ွင္ေတာ႔ ေျပာစရာပင္မရွိေတာ႔…ေအာ္ပေရးရွင္းျပီးလို႔ ေဆးရုံမွာ (၂)ရက္ေနျပီး
အိ္မ္သို႕ျပန္ေခၚလာခဲ႔သည္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ စကားမေျပာေတာ႕ ၾကိတ္ရွိဳက္ခါငိုေနေတာ႔သည္။ ဘာေကြ်းေကြ်းမစားေတာ႔..ဘယ္သူ ႔ကိုမွလည္းအေတြ႔မခံေတာ႔..သူ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း
နားလည္ေအာင္ရွင္းျပျပီး လူနာလာေမးသည္ကိုေက်းဇူးတင္ပါသည္၊ အရမ္းခံစားေနရသျဖင္႔ မေတြ႕ခ်င္ျဖစ္ေနသည္ကို နားလည္ေပးၾကဖို႔ေျပာျပခဲ႔သည္။
သူ မသိေအာင္တိတ္တိတ္ေလး အိမ္သာထဲသြားငို သူ႔ေရွ႔ေရာက္ေတာ႔ အပူရုပ္ဟန္လုပ္ခါ ျပဳံးျပ
နွစ္သိမ္႔…..ဂေယာင္ေခ်ာက္ျခားေျပာေသာ သူ႔စကားမ်ားကို အလိုက္သင္႔လိုက္ေျပာရင္း…….
တသက္လုံး ကေလးမယူေတာ႔ဖူးတဲ႔….ဟုတ္တယ္..မယူေတာ႔ဖူး တို႔လင္မယားနွစ္ေယာက္ပဲ အတူေနေတာ႔မယ္လို႔ ေျပာေပး…ေတာ္ၾကာ ကေလးေတာ႔ယူမွေကာင္းမွာပါေလဆို..ေကာင္းတာေပါ႔ဟု ေထာက္ခံေပးရင္း သူ႔ေဘးမွာ အျမဲတမ္း အရိပ္လိုေနေပးခဲ႔တယ္….ကိုယ္႔ရင္ထဲက ငိုေၾကြးေနတာကို သူမသိေစဖို ႔ ဖုံးဖိရင္း ျဖတ္သန္းခဲ႔ၾကတယ္။ ေဆးရုံကိုတပတ္တခါသြားျပီး ေသြးစစ္..စမ္းသပ္မွဳ
ေတြလုပ္ေတာ႔ ေသြးထဲမွာ…(ေဆးတမ္းအေခၚေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္နာလို႔ မမွတ္ထားေတာ႔ပါ) မ်ားေနေသာေၾကာင္႔ျဖစ္တာလို႔ အေျဖထြက္လာခဲ႔တယ္။ဆရာ၀န္ၾကီးက အပတ္စဥ္ (၁) နွစ္တိတိ ေသြးလာစစ္ျပီး သူတို႔ကစိတ္ခ်ရျပီဆိုမွ ကေလးျပန္ယူရန္ သတိေပးခဲ႔သည္။လမ္းသြားလို႔ ကေလးေလးေတြ
ျမင္တာနဲ႔ သူ ႔မ်က္နွာေလးညိဳးငယ္ျပီး သူ ႔ကေလးသာ အသက္ရွင္ရင္ဆိုျပီးမ်က္ရည္ေ၀သီလို႔…
ကြ်န္ေတာ္႔ရင္ထဲမွာလည္း အသည္းနွလုံးကို ဓါးနဲ႔ထိုးေနသလုိတဆစ္ဆစ္နာက်င္ ခံစားရပါတယ္ဆိုတာ
သူလည္းမသိသလို ကြ်န္ေတာ္လည္း အရိပ္အေယာင္စိုးစဥ္မွ်မျပခဲ႔ပါဖူး။ အခန္းနံရံမွာရွိေသာ ကေလးဓါတ္ပုံမ်ားကိုလည္း သူမျမင္ေအာင္သိမ္းဆည္းျပီး….ကံ..ကံရဲ႔ အက်ိဳးကိုနားလည္ေအာင္
ေဖးကူေျပာျပရင္း …ေဆးရုံပုံမွန္သြားရင္း အခ်ိန္ေတြလုံးပါးပါးလာခဲ႔ျပီး (၁)ႏွစ္ရဲ႕ေနာက္ဆုံးအပတ္မွာ
ဆရာ၀န္မ က ကြ်န္ေတာ္ကိုေခၚေတြ႕ကာ..ကေလးယူမယ္ဆိုယူလို႔ရျပီတဲ႔….တိုင္ပင္ရေလျပီ….
သူသေဘာကိုေမးျမန္းရျပီ…အေဖနဲ႔ အေမကလည္းအားေပးနွစ္သိမ္႔ရင္း ကေလးထပ္ယူရန္ သေဘာတူခ႔ဲၾကသည္။ကြ်န္ေတာ္တို႔ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မ်ားစြာနဲ႔ ဆရာ၀န္ ညြန္ၾကားသည္႔အတိုင္းေနထိုင္ခဲ႔ရင္း
တတိယေရာင္ျခည္သန္းခဲ႔ျပန္တယ္…..
ဒီတခါေတာ႔ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ အျဖစ္မခံန္ိဳင္ေတာ႔ေပ။
သိ.သိျခင္း ပိုလီေဆးခန္းေျပးျပီး ျပရေလသည္…ဆရာ၀န္မက ခုမွ တလသာသာရွိေသးသည္…
ေစာပါေသးတယ္တဲ႔…ကြ်န္ေတာ္လည္း ယခင္ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စဥ္ေျပာျပေတာ႔မွ ဆရာ၀န္မက
ေဆးရုံကိုလြဲစာေရးေပးလိုက္ေလသည္။ေဆးရုံကိုသြားျပီး အရင္ကခ်က္အလက္မ်ားနဲ႔အတူေျပာျပ…
စစ္ေဆးေပးျပီး အေျခအေနအားလုံးေကာင္းသည္တဲ႔….၀မ္းသာလိုက္သည္႔ ျဖစ္ျခင္း…အတိုင္းမသိေပ်ာ္ရြင္
လို႔ လူေတြတိုင္းျပံဳးျပေနမိခ႔ဲတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ကို အရူးလို႔မ်ားထင္ၾကမလားမသိ…ထင္ခ်င္သလိုထင္ၾကပါေစ.
ကြ်န္ေတာ္အတြက္ကေတာ႔ သန္းထီေပါက္သလိုပါပဲ…ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္၀န္လည္း (၂)လေက်ာ္လာခဲ႔ေလသည္။
အေျခအေနအားလုံးေကာင္းေနသည္။ေသြးဆင္းျခင္းမရွိ..ေအာ႔အန္ျခင္းမျဖစ္..ေနထိုင္ရတာလည္းေနသာ
သည္ဆိုသျဖင္႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔မိသားစုသာမက…သူ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ရန္ကုန္က သူ႔မိဘမ်ားလည္း
ေပ်ာ္ရြင္ေနၾကသည္။ကြ်န္ေတာ္အတြက္ေတာ႔ဆိုဖြယ္ရာမရွိေတာ႔… ဒုတိယေျမာက္ ရက္ခ်ိန္းေန႔သို႔
ေရာက္ခဲ႔ျပီ…ဒီေန႔တြင္…ေမြးရက္တြက္ေပးမည္….သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္..ေဆးရုံကို မနက္ေစာေစာထျပီး ေစာေစာေလးသြားခ႔ဲၾကတယ္…..အလွည္႔ေရာက္ေတာ႔ စစ္ေဆးသည္…စမ္းသပ္သည္……
တေအာင္႔ေလာက္ၾကာေတာ ဆရာ၀န္မေခၚလို႔သြားေတာ႔…ဆရာ၀န္မက ဒီမွာလာၾကည္႔တဲ႔
မင္းကေလး နဲ႔သူ႔မိခင္ အဆက္အသြယ္မရွိေတာ႔ဖူးတဲ႔…တနည္းအားျဖင္႔ကေလးအသက္မရွိေတာ႔ဖူးတဲ႔…
ကြ်န္ေတာ္႔ဘ၀ ေမွာင္အတိက်သြားခဲ႔ျပီ.ဆရာ၀န္မေျပာေနတာေတြကို ၾကားတခ်က္မၾကားတခ်က္….
ကုတင္လက္ရမ္းကိုအားျပဳလိုက္ရသည္။သူ ကေတာ႔ မ်က္လုံးေလး ေပကလက္..ေပကလက္နဲ႔
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဆရာ၀န္မကို ၾကည္႔ေနသည္။ဘယ္လိုဖြင္႔ေျပာရမလဲ…ဖြင္႔ေျပာရက္မွာလဲ…….
သူ႔နားတိုးတိုးကပ္ကာ….ကိုယ္တို႔ရင္ေသြး အထဲမွာအသက္မရွိေတာ႔ဖူးလို႔ေျပာေတာ႔ ေခါင္းသာ တြင္တြင္ခါေနသည္။အသံထြက္မလာေတာ႔…ငယ္.သတိထားေလ…ဘာတတ္နိုင္မွာလည္းကြာ
သူ႔ကိုသာနွစ္သိမ္႔ေနေပမဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အသံေတြလည္းငိုသံပါေနသည္….သို႔ေသာ္ သူ… မငိုေတာ႔ အံၾကိတ္ျပီး
ျငိမ္ေနေတာ႔သည္။ဆရာ၀န္မက သူ႔ကိုလာေဖ်ာင္းဖ်သည္…..ဆရာ၀န္မကိုခြင္႔ေတာင္းျပီး အိမ္သာဆီသို႔
ေျပးခဲ႔မိသည္၊ဘာကိုမွ ကြ်န္ေတာ္မသိေတာ႔ ရွဳိက္ၾကီးတငင္ငိုခ်လိုက္ေတာ႔သည္။စိတ္လြတ္လက္လြတ္
ငိုေနမိေတာ႔သည္။ ျပီးမွ သူ႔ကို သတိရလာခါ မ်က္ရည္မ်ားသုတ္ျပီး သူ႔ဆီျပန္ေျပးလာခဲ႔သည္။ထားခဲ႔ေသာ္
ေနရာတြင္မတုန္မလွဳပ္ ေက်ာက္ရုပ္ပမာျငိမ္ေနသည္၊ အေဖနဲ႔ အေမဆီဖုန္းဆက္အေၾကာင္းေျပာျပသည္၊
ကားဌားျပီးအိမ္ျပန္လာသည္တေလွ်ာက္လုံး စကားလုံး၀မေျပာေတာ႔ပါ။ကြ်န္ေတာ္ နားလည္ပါသည္၊
မိခင္တေယာက္ရဲ ႔ေ၀ဒနာ….စဥ္းစားမိသည္…ဘယ္လိုနွစ္သိမ္႔ရမလည္း…ေျဖသိမ္႔ရမလဲ….
ေခါင္းေတြမူးေ၀လာေတာ႔သည္..အိမ္ကိုေရာက္တာနဲ႔ အိပ္ရာထဲတမ္း၀င္ကာ….ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္မ်က္
လုံးမ်ားနဲ႔ၾကည္႔ေနတဲ႔သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လိုေခ်ာ႔ရမလဲ….သူ႔ကိုၾကည္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ မခံစားနိုင္ေတာ႔
ခဏေလး သူ႔နားကခြာကာ ရင္ဖြင္႔ရာ (အိမ္သာ)ဆီသို႔သြားကာ….ငိုခဲ႔မိေတာ႔တယ္….ေယာက်ာၤးတန္မဲ႔
ငိုတယ္လို႔ေတာ႔မေျပာၾကပါနဲ႕ တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ဆိုေတာ႔ တင္းခံနိဳင္တဲ႔ အင္အားမရွိေတာ႔လို႔ပါ။
သူ႕ေရွမွာေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မ်က္နွာမညိွးေအာင္ မငိုမိေအာင္ေနခဲ႔တယ္…အားေပးခဲ႔တယ္…သူ႕အေပၚ
စိတ္ညိဳျငင္မွဳ႕ တစက္ကေလးမွမျပခဲ႔ပါဖူး…အျပစ္ေျပာစရာလည္းဘာမွမရွိပါ….ဘယ္သူ႕ေၾကာင္႔ရယ္မွ
မဟုတ္ျဖစ္ပ်က္တတ္တဲ႔ေလာကဓံတရားပါ။ဒါေတြဟာသူ႕အေပၚကြ်န္ေတာ္ရဲ႕အခ်စ္ေတြ….နားလည္မွဳေတြ
ျမတ္နိဳးမွဳေတြ…စာနာသိတတ္မွဳေတြပါ၊သူလည္းသိနားလည္မွာပါ..ျဖစ္ျပီးခဲ႔သမွ်ေတြကို ေမ႔ေပ်ာက္နိဳင္ဖို႔
ၾကိဳးစားရင္း ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူ ဘဝခရီးလမ္းကိုရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ႔ၾကတယ္…ဒါေပမဲ႔ ခဲမွန္ဖူးတဲ႔စာသူငယ္ဟာ ဘယ္ေတာ႔မွ ေအးခ်မ္းစြာအစာမရွာန္ိဳင္သလို သူလည္းပဲ နာက်ည္းခံစားမွဳေတြနဲ႔အတူ ရွင္သန္ေနရသလို.
ကိုယ္ဝန္ေဆာင္သည္ေတြ႕ရင္မ်က္နွာလြဲေနတတ္တာသတိထားခဲ႔မိတယ္။အခုေတာ႔ သူလည္းရင္႔က်က္
လာပါျပီ….ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕အတိတ္ပုံရိပ္ဆိုးေတြလည္း ေဝးလြင္႔ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါျပီ။ ေအးခ်မ္းစြာ
တူလက္တြဲလို႔ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးေနခဲ႔ျပီ။ကြ်န္ေတာ္....သူ႕ကိုေျပာျပခ်င္ပါတယ္...ကြ်န္ေတာ္.သူ႕ကိုခ်စ္ျမတ္နိဳးတန္းဖိုး
ထားတယ္ဆိုတာ...သူသိပါေစ။ သူ ဘာေတြျဖစ္ျဖစ္ အခ်စ္မေလွ်ာ႔ပါဖူးလို႔ ...သိပ္ခ်စ္တာ သူသိပါေစလို႔
ေျပာခ်င္ပါတယ္.........သူ႔အထင္မွာေတာ႔ သူ႔အေပၚအခ်စ္ေလ်ာ႔သြားမယ္.....
ျဖစ္ျပီးခဲ႔သမွ်ေတြအေပၚခံစားမွဳမရွိဖူးလို႔ထင္ေကာင္းထင္ေနပါလိမ္႔မယ္......ကြ်န္ေတာ္ၾကိတ္ငိုခဲ႔ရတဲ႔ ရက္ေတြ ခံစားခဲ႔ရတဲ႔ရက္ေတြ မ်ားလွပါျပီ၊အလုပ္သြားတိုင္းျမင္ေတြ႔မိတဲ႔ ကေလးေတြနဲ႔မိသားစုေတြေတြ႔တိုင္း သက္မခ်ခဲ႔ရတဲ႔ ကြ်န္ေတာ္႔အျဖစ္ကို သူ မသိခဲ႔ပါဖူး သိေအာင္လည္း မေျပာရက္ခဲ႔ဖူး။သူ႔ရင္ထဲကဒဏ္ရာကို ျပန္မစေပးခ်င္တာ ကြ်န္ေတာ္အခ်စ္နဲ႔နားလည္မွဳပါ။
ကြ်န္ေတယ္သူ႔အေပၚထားတဲ႔အခ်စ္ေတြ၊သံေယာဇဥ္ေတြ၊နားလည္မွဳေတြအေပၚ
သူ သိပါေစလို႕ဆုေတာင္းရင္း.......
သိပ္ခ်စ္တာ သူသိပါေစလို႔.......
ခ်စ္ဇနီး….ငယ္
အခ်စ္ဆိုတာ နားလည္မွဳပါ
အျမဲတမ္း ခ်စ္တယ္…ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာစရာမလိုပဲ ႏွလုံးသားေလးနဲ႔ နားေထာင္ၾကည္႔ပါ
ငယ္…ၾကားရမွာပါ.ကိုယ္အသက္ရွင္ေနသမွ်ကာလပတ္လုံးကိုယ္႔ႏွလုံးခုန္ေနသမွ် ေနာက္ဆုံးထြက္သက္တိုင္ေအာင္
ငယ္ကိုမခြဲမခြာ ေအးအတူပူအမွ်ရာသက္ပန္လက္တြဲခ်စ္ျမတ္နိဳးသြားမွာပါ၊။ဘယ္လိုအေၾကာင္းနဲ႔မွ ေ၀းမသြားေစရဖူး…ငယ္႔ေရွ႔မွာ တံတိုင္းလို မားမားမတ္မတ္ရပ္ေနမဲ႔သူပါ။
တန္ဖိုးထားနားလည္မွဳနဲ႔ေလွ်ာက္မဲ႔လမ္း
အခ်စ္ ဆိုတာ …..ဘာလဲတဲ႔
သိလို႔ ေမးတာလား
သိခ်င္လို႔ ေမးတာလား…..
ေျပာျပမယ္……
တခ်ိဳ ႔ကေတာ႔ ခ်ိဳျမျမ ရွတတ
တခ်ိဳ ႔ကေတာ႔ ပူေလာင္
တခ်ိဳ ႔က ရယူပိုင္ဆိုင္
တခ်ိဳ ႔က စြန္႔လြတ္
တခ်ိဳ ႔က တန္ဖိုးထား
မကုန္ဆုံးတဲ႔ ဖြင္႔ဆိုခ်က္ေတြနဲ႔
ကိုယ္ထင္ရာ ရင္ဖြင္႔လို႔
အခ်စ္ ဆိုတဲ႔ ခ်စ္ျခင္းတရား
ရင္တြင္းဖြားခဲ႔တယ္။
ခ်စ္ျခင္းတရား ရင္တြင္းဖြားလာမွ
အခ်စ္ ဆိုတာကို သုံးသပ္ဖို႔ ၾကိဳးစား
ခ်ိဳျမမွဳကိုရွာ ပူေလာင္တာကိုေရွာင္
ပိုင္ဆိုင္၊ စြန္႔လြတ္ျခင္းထက္
တန္ဖိုးထား ျမတ္နိဳးမွဳကို သိလာ
နားလည္ေဖးမမွဳက
ခ်စ္ျခင္း ေနာက္က တရား လို႔
သိလိုက္ခ်ိန္၀ယ္…..
မင္းရယ္…ကိုယ္ရယ္က
နားလည္မွဳ ကိုယ္စီနဲ႔
တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘ၀လမ္း
ေလွ်ာက္လွမ္းကာ ျပဳံးေပ်ာ္လို႔
ခုေတာ႔ မဂၤလာ(၆)နွစ္ျပည္႔ျပီ ...........ငယ္။
(၆)ႏွစ္ျပည္႔မွသည္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သား .သမီး ေျမး ျမစ္မ်ားနဲ႔ ဥမကြဲ သိုက္မပ်က္ေနရပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း.....
အေမ႔သား
(၁၂-၃-၂၀၁၂)
