Saturday, August 18, 2012

ဘကုံးနဲ႔ စလို႔ ဝလုံးနဲ႔ ဆုံးတဲ႔ ဘဝ (၁)




အေမထုပ္ေပးလိုက္ေသာ အထုပ္ကို ေနာက္ေက်ာတြင္ထိုးျပီး အက်ၤီနဲ ့ကြယ္ကာ အေဖမသိေအာင္
ခပ္သုတ္သုတ္ေလးအိမ္မွ ကြ်န္ေတာ္ထြက္လာခဲ ့သည္။ အေမမွာေသာ စကားမ်ားကိုလည္း အဆက္မျပတ္ရြတ္လာခဲ့မိသည္၊ေမွာင္ရီစအခ်ိန္တြင္တဖက္လမ္းသို ့ခပ္သြက္သြက္သြားရင္း
ဘယ္သူမွမျမင္ေအာင္ေခါင္းကိုငုံ ့ျပီးေရွ့သို ့သာမဲျပီးေလ်ွာက္လာခဲ ့မိသည္။ ေနာက္ေက်ာမွာ ပါလာေသာအထုပ္ကေလးကိုလည္းခဏခဏစမ္းမိသည္။အေမေျပာေသာအိမ္သို ့ေရာက္ေလျပီ။
အေမမွာတာကိုလည္းမေမ့ေအာင္စိတ္ထဲရြတ္ေနဆဲ.......
အန္တီတုတ္ ! အေမကေျပာတယ္..(၁၅၀) ေတာ့ေပးပါတဲ ့၊မၾကာပါဖူးတဲ႔......
ေမ့မွာစိုးလို ့သာ ေျပာလိုက္ရျခင္းပင္ ဘာမွန္းမသိေသး
အန္တီတုတ္ အထုပ္ေျဖၾကည့္ေတာ့ အေမ ဟိုတေလာကမွ ဝယ္ထားေသာ ထမိန္အသစ္ကေလး အထပ္ဆင္ေတာင္ မတပ္ရေသး. ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္ျပီ၊သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာေျပာေနေသာ ..သြားေပါင္တယ္... အေပါင္ခံတယ္ဆိုတာ! အခုကြ်န္ေတာ္အေပါင္ခံေသာအိမ္ကိုေရာက္ေနသည္၊ နင့္အေမကိုေျပာလိုက္ သူ ့မို ့လို ့ (၁၅၀) ေပးတာလို ့           ဟုတ္.... တလုံးသာေျပာျပီး အန္တီတုတ္ေပးလိုက္ေသာပိုက္ဆံ(၁၅၀)ကိုလက္ထဲက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ျပီးအိမ္သို ့တန္းေျပးလာခဲ ့သည္။
အေမ ေရာ့ (၁၅၀) .. အေမက ပိုက္ဆံကိုယူျပီး အေၾကြ (၅)က်ပ္ ကြ်န္ေတာ္႔ကိုေပးသည္။
သား မုန့္ဝယ္စားတဲ ့......
ေပ်ာ္သလိုလို ဝမ္းနည္းသလိုလိုနဲ ့ဒါေပမဲ ့ ကြ်န္ေတာ္ ဘဝတြင္ပထမဦးဆံုးအေပါင္ခံေသာအိမ္တြင္ ပစၥည္းေပါင္ဖူးခဲ ့ေလျပီ။

1 comment:

  1. ဘဝသရုပ္ေဖာ္ တစ္ခန္းရပ္ေလး ဖတ္သြားတယ္ အေမ့သားေရ။
    စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

    ေမတၱာျဖင့္
    အန္တီတင့္

    ReplyDelete