အမည္နာမဆိုတာ

မိဘနဲ ့တဂိုဏ္းထဲထားျပီ အာစရိယအႏြယ္ဝင္ျဖစ္တဲ ့ဆရာ.........
ကြ်န္ေတာ္ သူငယ္တန္း ေလာက္ကတဲ႔ကဆရာစီမွာ စာသင္ခဲ့ရသည။္ တခါတရံ အတန္းပိုင္ျဖစ္ျပီး

အျမဲတမ္းအတြက္ကြ်န္ေတာ္ရ့ဲ က်ဳရွင္ဆရာျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။ စာအသင္အျပအလြန္ေကာင္းပါသည္။
ဆရာသည္ ယမကာမွီဝဲျခင္းကိုနွစ္သက္သည္။ စာေမးပြဲေအာင္တိုင္း၊ ကြ်န္ေတာ္ဆုရတိုင္း ဆရာ့အတြက္ဂုဏ္ျပဳပြဲကအေဖနဲ ့့အတူ့အိမ္မွာ ယမကာဝိုင္းဖြဲ ့ကာဧည့္ခံျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ေနာက္ေန ့တိုင္ေအာင္
ဆရာသည္ အရွိန္ေကာင္းေနတတ္ျပီး မနက္ေက်ာင္းလာလ်ွင္ တိုက္ပံုၾကီးပခံုးေပၚတင္လို ့ေကာင္းေနတတ္သည္ကို မွတ္မိေနပါေသးသည္။
ဒါဟာ အမွတ္ရေနေသးတဲ ့ကြ်န္ေတာ့္ဆရာနဲ ့ကြ်န္ေတာ့္ရ့ဲငယ္ဘဝပါ
အဓိကေျပာျပခ်င္တာက ဆရာ႔မိသားစု အေၾကာင္းေလးပါ…..
အေဖရ့ဲ အလုပ္ရံုေလး  ေအာင္ေဇယ် (၅)လမ္းထဲ ေျပာင္းလာသည့္အခ်ိန္မွစျပီး ဆရာ့မိသားစုအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္သိခြင့္ရခဲ႔သည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း (၁၀)တန္းေအာင္ျပီးေတာ့ တကၠသိုလ္မတက္ခင္အခ်ိန္ေလးမို ့ အေဖ့အလုပ္ရံုမွာဝင္ေရာက္ကူညီေပးေနခ်ိန္၊ အေဖ့အလုပ္ရံုသည္ ဆရာ့အိမ္နွင့္မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္တြင္ျဖစ္သည္။
ဆရာသည္ စာေတာ္ေသာ မွတ္ညဏ္ေကာင္းေသာကြ်န္ေတာ့္ကိုေတာ့ ခ်စ္ခင္သည္။
အလုပ္ရံုစေျပာင္းျပီး အလုပ္စလုပ္တဲ ့ပထမေန ့မွာ ပထမဦးစြာၾကားလိုက္ရတဲ႔အသံမ်ားေၾကာင့္ ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ႔ ေနရာကိုေတာင္ ျပန္ၾကည့္မိသည္။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ တိရစာၦန္ရံုမ်ား ေရာက္ေနသလားေပါ့၊
ဆရာကေတာ္၏ က်ယ္ေလာင္ေသာအသံက နားထဲ စူးရွစြာဝင္လာသည္။
ဘိုေၾကာင္၊ ဘိုက်ား၊ မိၾကြက၊္ မိယုန၊္ ပူးမ၊ ဝက္မ၊ ငႏြား အိပ္ရာကမထေသးဖူးလား…….
ေသနာေလးေတြ…. ေသနာမေလးေတြ…….. ငါ့မွာေတာ့ ေစာေစာထ ေစ်းသြားဖို ့ျပင္ရဆင္ရ
ေက်ာင္းသြားၾကဖို ့ထၾကေတာ့၊ ဟိုေသနာၾကီးကလည္း ညကအမူးေသာက္လာျပီး ခုထိမထဘူး… တစ္အိမ္လံုး အပ်င္းတက္ေနတာပဲ…  ဆရာကေတာ္ရ့ဲ ပီယဝါစာခ်စ္ဖြယ္ေသာ ဆြဲလဲသံေလးက မနက္ခင္းရဲ့ ဖြင့္ေနၾက

ေန ့စဥ္ေတးသံသာေလးတဲ ့။

သိပ္မၾကာလိုက္ ထပ္ၾကားရျပန္ျပီ။ ဘိုေၾကာင္…… မိၾကြက္ကို ေက်ာင္းသြားပို ့၊ ပူးမ………… လာစမ္း လမ္းထိပ္ေစ်းသြားဝယ္၊ ဟိုေကာင္ဘိုက်ား……….. နင့္အေဖအတြက္ အသုတ္သြားဝယ္ေပး
မိယုန္…….ထမင္းအိုးသြားၾကည့္  ေဟ့ဝက္မ….. ဟိုေကာင္ငႏြား…….စက္ေသနတ္နဲ ့ပစ္သလားေအာင္းေမ့ရတယ္
တရစပ္မရပ္မနားေျပာသြားနိုင္တဲ ့ဆရာကေတာ္ကိုေတာ့ ခ်ီးက်ဳးမိသည္။ၾကာလာေတာ့လည္း နားရည္ေလးဝလာသည္။

ေၾကာင္…က်ား….ၾကြက္….ယုန္….ဝက္….ပူး….ႏြား  

ေတာ္ေသးတယ္.. ဆရာကေတာ္ ထပ္မေမြးေတာ့တာပဲကံေကာင္းသည္။ေတာ္ၾကာ. ေမ်ာက္ေတြ ျခေသၤေတြ၊ဆိတ္ေတြ၊ဆင္ေတြပါ ပါလာနိုင္သည္။

ဒါသည္ မနက္ပိုင္းေတးသံသာပင္ျဖစ္သည္။အသီးသီးေက်ာင္းသြားေတာ့လည္း နားေအးပါးေအးျဖစ္လို ့

တရစပ္ ခ်က္ျပဳတ္ ေလ်ွာ္ဖြတ္ေနတဲ ့ဆရာကေတာ္သည္ စက္ရုပ္တရုပ္အလားထင္ရသည၊္ အကြက္ေစ့ေနတာပဲ။ ညေနပုိုင္းေလးျပန္ေရာက္လာရင္ေတာ့ ျပန္လည္ၾကားရျပန္သည။္
အေမ ဗိုက္ဆာတယ္ ဘာခ်က္လဲ……
အေမ အက်ီ ျပဲသြားျပီ……..
အေမ ဖိနပ္ျပတ္သြားျပီ……..
အေမ စာအုပ္ဖိုးတဲ့……. အေမ……. အေမနဲ ့ စီစီညံညံတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာအျပီး
ဆရာကေတာ္ရ့ဲ လ်င္ျမန္လွတဲ႔ လက္က ေဂါက္ကနဲ၊ ဂြပ္ကန၊ဲ ဘုန္းကနဲ၊ေဒါင္ကနဲ… ပတ္ဝိုင္းတီးသလို အားေပးလိုက္သည္။

ဟိုေကာင္ဘိုေၾကာင္… ဗိုက္ဆာရင္သြားစားေပါ့ မီးဖိုထဲမွာ……………….. ေဂါက္
ဘိုက်ား အက်ီျပဲေအာင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကျမင္းေက်ာထသလဲ….. ဂြပ္
မိၾကြက္ ဝယ္ေပးထားတာမွမၾကာေသး…….……………………………….  ဘုန္း
မိယုန္ရယ္ နင့္အေဖက လစာမေပးေသးဖူး နင္တို ့ကတမ်ိဳး ကဲဟာ……. ေဒါင္
ေဂါက၊္ ဂြပ၊္ ဘုန္း၊ ေဒါင္  အျပီး အသီးသီးထေျပးၾကေလေတာ့သည္။

ညပိုင္းအစီအစဥ္ကေတာ့ ေကာင္းျပီးျပန္လာတဲ ့ဆရာနဲ ့ဆရာကေတာ္ရ့ဲ အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးပြဲအစီအစဥ္ေပါ့။ မူးလာတဲ ့ဆရာက… ခ်စ္စဖြယ္ ဆရာကေတာ္ကို ….ေဟ့ေကာင္မ ….. ထမင္းစားမယ္.  ဘာခ်က္လဲ…….

ကန္စြန္းရြက္ေၾကာ္၊ ငပိတို ့စရာ….. ဟာကြာ.. တခါလာလည္း ဒါ တခါလာလည္း ဒီဟင္း  တျခားဟင္း
မင္းမခ်က္တတ္ဖူးလားလို ့မူမူးနဲ ့ေျပာလို ့မျပီးခင္ ေသနတ္ထဲ က်ည္ထိုးသံသဲ ့သဲ ့ေလးၾကားလိုက္ရျပီး တရစပ္ပစ္သံကညအခ်ိန္မွာအစပ္မပ်က္တိုးထြက္လာေလသည္။
ေသနာရ့ဲ နင္ေပးတဲ ့လစာ တပဲေျခာက္ျပားနဲ ့ နင္က ဘာစားခ်င္ေသးလို ့လဲ…
နင္ေပးတဲ ့ဒုကၡ(၇) ေကာင္ရ့ဲ ေက်ာင္းစရိတ္ကလည္းရွိေသး…..
တေန ့တေန ့ ဘယ္လို ့စီမံေနရလဲ မေမးပဲ… … ရွင္မူးလာရင္ ေအးေအးေနစမ္းပါေတာ္၊
အဲ ့ဒါေၾကာင့္ အိမ္မျပန္ခ်င္တာ ေျပာလိုက္ရင္  ဒါပဲ….    က်က္သေရကိုမရွိဖူး…..
ေတာက္.... ျပန္လာလို ့မင္းမ်က္နွာ ျမင္ရရင္ စိတ္ကုန္တယ္၊ ဪ. ရွင္က ခုေတာ့ စိတ္ကုန္တယ္ေပါ့

အရင္ကေတာ့ မင္းမွမင္းပါပဲဆို….. ေတာ္ေသးတာေပါ့ စိတ္ကုန္လို ့စိတ္မကုန္ရင္ ထပ္ထြက္လာမဲ႔ဟာေတြအတြက္ ရင္ေလးစရာ…. ဟင္း…ဟင္း…… ရွင္ကသာ စိတ္ကုန္ေန  က်က္သေရမရွိဖူးလို႔ ေျပာေနပါ၊
အခုေနမ်ား လမ္းေလးခြဆံုမွာ ပက္လက္အိပ္ေန တေကာင္မွ ခြေက်ာ္သြားမွာ မဟုတ္ဖူး
အကုန္ဝိုင္းအားေပးလို ့ရွင္ပါ ညစာငတ္သြားမယ္။ ဆရာကေတာ္ရ့ဲ ေနာက္ဆံုးက်ည္ဆန္တေတာင့္ေၾကာင့္

ဆရာ ဘာမွမေျပာနိုင္ေတာ႔ပဲ လက္နက္ခ်ကာကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ဖလက္ျပသြားေလသည္။ အိမ္ေရွ ့မွာထိုင္ေနၾကတဲ ့ သားသမီးေတြကေတာ့ အေဖ၊ အေမတိုက္ပြဲကို မထူးဆန္းၾကေတာ့ ညစဥ္ၾကားေနက် စကားလံုးမ်ားမို ့ ရိုးအီေနၾကျပီထင္ပါသည္။ ညသည္ ျပန္လည္တိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည္၊ကြ်န္ေတာ္လည္း အလုပ္ရံုေလးပိ္တ္လို ့
အိမ္ျပန္လာခဲ႔ေတာ့သည္။ ျပန္လာရာလမ္းမွာေတြးမိသည၊္ ဪ.......သူ ့အိုးနဲ ့သူ ့ဆန္ေတာ့ တန္ေနတာေပါ့ေလ.....

တေန ့ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ရံုေရွ့က ထိုင္ခံုမွာထိုင္ေနတုန္း ဆရာ့သားအၾကီးဆံုးေကာင္ ေၾကာင္…... ဟုတ္တယ္ ဘိုေၾကာင္… လက္ထဲစာရြက္ေလးကိုင္လို ့ထြက္လာေတာ့ ေဟ့ေကာင္ ဘိုေၾကာင္… ဘယ္သြားဖို႔လဲကြ  

အေမ မိတၱဴကူးခိုင္းလို ့သြားကူးမလို ့ ဦးမ်ိဳးတဲ့… ..ဘာသြားကူးမွာလဲကြ…. သန္းေခါင္စာရင္းပါ ဦးမ်ိဳး
ျပစမ္းပါအံုးကြ… ဦးမ်ိဳး ၾကည့္ခ်င္လို ့ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့….. ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပစ္မလဲေအာင္မနည္းထိန္းလိုက္ရသည္၊ ဟိုက္ရွားဘား ဟုနုတ္ကထြက္က်လာသည္။

မင္းတို ့ဟာေရာ… ဟုတ္ရဲ့လားကြဟုေစာဒကတက္မိသည္။ ဟုတ္ပါတယ္ဗ်… မေတြ ့ဖူးလား… အေဖနဲ ့အေမနာမည္
သူေျပာမွ ျပန္ၾကည့္မိသည္၊ ဟုတ္ပါသည္… အေဖ ၊အေမနာမည္က ကြ်န္ေတာ့္ဆရာနဲ ့ဆရာကေတာ္နာမည္

မမွားပါ….. မွားေနတာက……….မဟုတ္ဖူး၊ မွားတယ္လို ့လည္းေျပာမရ တခါမွမၾကားဖူးေသာနာမည္မ်ား
ဘယ္သူမွမေခၚေသာနာမည္ေလးမ်ား၊ သန္းေခါင္စာရင္းတြင္ လွပစြာ အစီအရီ၊ အထက္ေအာက္ တညီတညာေလးေတြမို ့ ဆြံအစြာ ၾကည့္ျပီးေတာ့ ျပန္ေပးလိုက္မိသည္။တဆက္တည္း ပါးစပ္က  ရြတ္ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။

ျပည့္မႉးမႉးပိုင္ဝင္းေရႊ
ျပည့္ထူးထူးပိုင္ဝင္းေရႊ
သြန္းနဒီလင္းလက္
ယြန္းဝဒီလင္းလက္
ယမင္းေသာ္တာေရႊ
ယမင္းစႏၵာေရႊ
ျပည့္စံုေအးေရႊ ………..ဟာလွလိုက္တဲ ့နာမည္ေလးေတြ လမင္းမို ့မို ့တို ့ လြန္းထားထားတို ့
ထိုင္ငိုသြားရမဲ ့နာမည္ေလးမ်ားကိုပိုင္ဆိုင္ထားတဲ ့သူတို႔ေလးေတြကို အမ်ားသိတာကေတာ့

ဘိုေၾကာင္
ဘိုက်ား
မိၾကြက္
မိယုန္
ပူးမ
ဝက္မ
ငႏြား ……….ဆိုတဲ ့နာမည္ေလးမ်ားလႊမ္းမိုးေနခဲ႔တာကို ေက်နပ္ေနတဲ ့သူတို႔ေလးေတြ….
ငယ္ေသးလို ့ပဲ ဘာမွမေျပာေသးတာလို ့ထင္မိသည္။ ခုေတာ့ဘယ္လိုနာမည္ေလးေတြနဲ ့မ်ား ေရွ ့ဆက္သြားေနၾကသလဲဆိုတာ သိခ်င္လွသည္။ ေနာင္တခ်ိန္ျပန္ေရာက္ခဲ ့ရင္ေတာ့ သြားလည္ရင္ နာမည္ေလးမ်ားေမးၾကည့္ျပီး ကြ်န္ေတာ္သိခဲ႔ေသာ ေၾကာင္၊ က်ား၊ ၾကြက္၊ ယုန္၊ ပူး၊ ဝက္၊ ႏြားကေလးေတြကို သူတို ့ရ့ဲ နာမည္အရင္းေလးမ်ားနဲ႔သာတြဲျပီး ေတြ႔ခ်င္မိတာ၊  ကြ်န္ေတာ္ဆႏၵအမွန္ပါ 

အမွားမ်ားပါရင္ ခြင့္လြတ္ပါလို ့ဆရာကိုဦးခ်ေတာင္းပန္ရင္း..တခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ္႔ဆရာရ့ဲမိသားစုေလးအေၾကာင္းကို

ျပန္လည္ေတြးေတာရင္း အမည္နာမဆိုတာ..........

ေလးစားစြာျဖင့္
အေမ့သား