စိတ္ထားတတ္ၾကပါေစ.......စိတ္ထားနိုင္ၾကပါေစ

လႉတန္းေပးကမ္းျခင္းသည္ကြ်န္ေတာ္တို ့ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအတြက္ကေမြးရာပါရင္ထဲခိုဝင္ကိန္း

ေအာင္းေနေသာစိတ္ေစတနာတခုပင္ျဖစ္သည္။လႉၾကပါ၊ေပးၾကကမ္းၾကပါ၊ဒါေပမဲ႔စိတ္ထားတတ္ဖို ့ေတာ့လိုမယ္၊စိတ္မထားတတ္ရင္အလႉအထမေျမာက္ဖူး၊ေပးကမ္းျခင္းေစတနာအရာမထင္ဖူးလို ့ဆရာသမားမ်ား၊ဆရာေတာ္မ်ားက ေျပာၾကားဆုံးမတာကို နာယူခဲ့ဖူးပါတယ္။ အေမ့သားငယ္စဥ္ လူပ်ိဳဘဝတုန္းကလည္း ငယ္ငယ္ကဖတ္ခဲ့ရတဲ ့ ပုံျပင္တပုဒ္ အတိုင္း အျပင္မွာကိုယ္ေတြ ့ၾကံဳၾကိဳက္ခဲ့ရပါတယ္။ ပုံျပင္ေလးကို သူငယ္ခ်င္းတို႔လည္းသိျပီးၾကားျပီးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။အက်ဥ္းေလးပဲေျပာျပရရင္ေတာ့…..ဟိုးအရင္ဘုရင္ေခတ္ကဘုရင္တပါးရွိတယ္။ ဘုရင္ၾကီးက ဘုရား၊တရား၊သံဃာကိုအရမ္းယုံၾကည္ကိုးကြယ္တယ္။ တစ္ေန႔မွာ ဘုရင္ၾကီးအျပင္ထြက္တဲ့အခ်ိန္ရဟန္းတပါးနဲ ့တည့္တည့္တိုးပါေလေရာ၊ရဟန္းကိုလည္းျမင္ေရာဘုရင္ၾကီးကၾကည္ညိုစိတ္ေတြျဖစ္ျပီးလႉဖြယ္ပစၥည္းေတြဆက္ကပ္လႉဒါန္းလိုက္တယ္။ ရဟန္းျပန္ၾကြသြားတဲ ့အခ်ိန္မွာ ပညာရွိအမတ္ကိုေခၚျပီး ေမာင္မင္း ငါကိုယ္ေတာ္ ဒီရဟန္းအေပၚ အရမ္းၾကည္ညိုသဒၵါပြားမိတယ္၊ဒီေတာ႔ ဒီရဟန္းအဘယ္မွာသီတင္းသုံးတယ္ဆိုတာ ေမာင္မင္း လိုက္ၾကည့္ေခ်ဆိုကာေစလြတ္လိုက္ေလသည္။ ပညာရွိအမွတ္လည္း ဘုရင့္အမိန္႔ေတာ္အတိုင္း ေနာက္ေရာင္ခံလိုက္ျပီးရဟန္းကိုေစာင့္ၾကည့္တာေပါ့။ ေတာစပ္လည္းေရာက္ေရာရဟန္းကအေပၚကျခဳံထားတဲ႔သကၤန္းကိုကြ်တ္ျပီးလူဝတ္လဲလိုက္တာကို မ်က္စိနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာျမင္ေတြ႔လိုက္ေလသည္။အဲဒီမွာျပသနာစတက္တာကပညာရွိအမတ္ပဲ။ဘယ္လိုသံေတာ္ဦးတင္မလဲ။ဒီရဟန္းကရဟန္းအစစ္မဟုတ္အတုအေယာင္လို႔ျပန္လည္သံေတာ္ဦးတင္ေသာ္၊ဘုရင္ရဲ႔သဒၵါတ

ရားနဲ႔ၾကည္ညိုစိတ္ပ်က္ယြင္းမယ္၊မယုံၾကည္ခဲ့ေသာ္ဘုရင္အမ်က္ေတာ္ရွ၍သူၾကည္ညိုေသာရဟန္းအေပၚမဟုတ္မတရားေျပာသည္ဟုဆိုကာကြပ္မ်က္ခံရကိန္းရွိသည္၊ယုံၾကည္ခဲ့ေသာ္ဒီရဟန္းတုေတာ့အသတ္ခံရမွာဧကန္မလြဲေပ။သူဘာလုပ္သင့္သလည္း……..စဥ္းစားေတြးေတာရင္းနန္းေတာ္ျပန္လာခဲ့တယ္။ဘုရင္ေရွ့

ေတာ္ေမွာက္လည္းေရာက္ေရာအရွင္မင္းၾကီး….အရွင္မင္းၾကီးေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ၾကည႔္ခိုင္းေသာရဟန္းသည၊္ေတာစပ္အေရာက္တြင္ရဟန္းအသြင္ကြယ္ေပ်ာက္သြားပါတယ္ဘုရားသံေတာ္္ဦးတင္ရာဘုရင္ၾကီး

သည္ငါကိုယ္ေတာ္္ထင္ပါတယ္၊ငါၾကည္ညိုတဲရဟန္းဟာေတာ္ရုံတန္ရရဟန္းေတာ့မဟုတ္၊ရဟႏၱာျဖစ္ရမယ္ဆိုျပီးၾကည္နူးပီတိျဖစ္ကာပညာရွိအမတ္ကိုလည္းဆုေတာ္ခ်ီးျမင့္လိုက္ေလသည္တဲ႔။
အေမ့သားၾကဳံခဲ့ရတာက အေမ့သားတို ့ရန္ကုန္သစ္ရပ္ကြက္ထဲ ဆြမ္းဆန္စိမ္း အလႉခံဆိုျပီး ဘုန္းၾကီး(၃)ပါး၊ တလမ္းဝင္တလမ္းထြက္အလႉခံလာတယ္၊ဆန္လႉတဲ့အခါၾကေတာ့၀တၱဳလႉပါတဲ့၊ဦးဇင္းတို႔ျပန္ရတာေဝးလို႔ပါတဲ႔၊ဒါနဲ ့အေမတို႔၊အေဒၚတို႔ေတြကဟုတ္မွာပါေလဆိုျပီးပိုက္ပိုက္လႉလိုက္တယ၊္ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ထဲ မတင္မက် ဆြမ္းဆန္စိမ္းအလႉခံတယ္ ဆန္လႉေတာ့မယူ၊ ပိုက္ပိုက္သာလႉ ဆိုေတာ့ တခုခုေတာ့လြဲေနျပီ၊ဦးဇင္းေတြရဲ ႔ ပုံသ႑န္ကလည္းသိပ္မဟုတ္ဆိုေတာ႔သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကိုေခၚေနာက္ကမေယာင္မလည္နဲ႔လိုက္တာေပါ့။ဦးဇင္း(၃)ပါးလည္းတလမ္းဝင္တလမ္းထြက္နဲ ့အလႉခံေပါ့၊ေနာက္ၾကေတာ႔၊ဦးဇင္း(၃)ပါးျမိဳ႔ထဲဖက္သြားတဲ႔(၃၈)ဘတ္စ္ကားတက္စီးၾကတယ္၊ကြ်န္ေတာ္နဲ ့သူငယ္ခ်င္းလည္းေနာက္ကထပ္ခ်ပါမကြာကားေပၚပါလာခဲ့သည္။ကားစီးသြားျပီးေစ်းေလးမွတ္တိုင္လည္းေရာက္ေရာဦးဇင္း(၃)ပါးဆင္းသြားၾကတယ္၊ကြ်န္ေတာ္တို ့

လည္းလိုက္ဆင္းေပါ့ ။သူငယ္ခ်င္းက မျဖစ္နိုင္ပါဖူးကြာ၊ ေစ်းေလးမွာဘုန္းၾကီး ေက်ာင္းေတြရွိပါတယ္။ လာျပန္ၾကရေအာင္ဆိုေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္လက္မေလ်ာ့ပဲ လာစမ္းပါကြာဟု ဆိုကာ ေနာက္ကဆက္လိုက္သည္။ ထိုကိုယ္ေတာ္၃ပါးသည္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားရွိရာဖက္သို႔မသြားက်ဳးေက်ာ္တဲ၊လူေနအိမ္မ်ားဖက္သို ့သုတ္သုတ္နဲ ့ဝင္သြားၾကသည္။ တေနရာ အေရာက္ တြင္ (၃)ပါးထဲမွတပါးက ဖ်တ္ကနဲ တဲေလးတလုံးထဲဝင္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းအေရာက္ေနာက္တပါးေနာက္တဲတလုံးထဲ၊ေနာက္တပါး၊ေနာက္တဲတလုံးနဲ ့အသီးသီးဝင္

ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။မျပန္ေသးပဲထပ္ေစာင့္ၾကည့္သည္၊သိပ္မၾကာပါ၊ပုံျပင္ထဲကလိုရဟန္းအသြင္မွကြယ္ေပ်ာက္သြားပါသည္ဘုရားလို႔ေျပာရမလို၊စြပ္က်ယ္ခိ်ဳင္းျပတ္နဲ ့ျပန္ထြက္လာသည္။ေနာက္တဲမွ

ေနာက္တေယာက္နဲ ့ေနာက္ဆုံးဝင္သြားေသာတဲဆီသို ့ဝင္ေရာက္သြားၾကျပန္သည္။ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူငယ္ခ်င္းစဥ္းစားၾကသည္။ရဲကိုသြားေခၚျပီးဖမ္းခိုင္းရင္ေကာင္းမလား၊ရပ္ကြက္လူၾကီးေခၚရေကာင္းနိုးနိုးမွာသူတို႔ျပန္ထြက္လာၾကသည္။သုံးေယာက္သားျပံဳးျပံဳးနဲ ့သူတို ့ေနာက္တြင္ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းမိန္းမတေယာက္နဲ႔ပိန္လွီးေျခာက္ကပ္ေနေသာကေလး(၄)ေယာက္။ေနာက္နွစ္တဲမွလည္းထြက္လာၾကျပန္သည္၊မတိမ္းမရိမ္းပိန္ပိန္ကပ္ကပ္ကေလး(၆)ေယာက္နဲ႔မိန္းမနွစ္ေယာက္။မိန္းမ(၃)ေယာက္ကျပံဳးျပဳံးနဲ႔ကေလးမ်ားကေတာ႔ျမဳးတူးေပ်ာ္ပါးေန

ၾကသည္။တဒဂၤဆြံအသြားသည္၊ ဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္တိတ္ဆိတ္ သြားၾကသည္။တကယ္တန္းဆိုရင္ကြ်န္ေတာ္တို႔မေက်နပ္နိုင္ပါ။သံဃာကိုခုံတုံးလုပ္၍စီးပြားရွာျခင္းကိုဘယ္

ဗုဒၶဘာသာမွလက္ခံမည္မဟုတ္ေပ။သို႔ေသာ္လတ္္တေလာေတ႔ြျမင္ရေသာျမင္ကြင္းအရကြ်န္ေတာ္တို ့ဘာလုပ္နိုင္မည္နည္း။ ရဲတိုင္ေသာ္သူတို ့သုံးေယာက္အဖမ္းခံရမည္။အဖမ္းခံရပါကက်န္ခဲ့ေသာမိသားစုဘယ္လို အသက္ရွင္ရပ္တည္မလဲ။ရဲကိုဖမ္းခိုင္းေတာ့ေရာကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ဘာအကိ်ဳးထူးမ်ားစြာရမည္နည္း။အခုဦဇင္းအမွတ္နဲ ့လႉတန္းေသာေငြေၾကးသည္၊ကြ်န္ေတာ႔္မိသားစုအပါအဝင္တျခားလႉတန္းသူမ်ားရဲ့ဘဝကို

ပ်က္ဆီးနိုင္ေလာက္ေအာင္မထိခိုက္ခဲ႔ပါ။အိမ္ကိုျပန္ျပီးလမ္းထဲကလူေတြ၊အေမတို ့အေဒၚေတြအားျပန္လည္ေျပာျပေသာ၊္သူတို ့ရဲ ့သဒၵါတရားေလးကြယ္ေပ်ာက္ကာအကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ေနၾကေပမည္။ကြ်န္ေတာ္ဆုံး

ျဖတ္ခ်က္တခုခိုင္မာစြာခ်လိုက္သည္။သူငယ္ခ်င္းကိုေခၚ၍ထိုေနရာက္ိုေက်ာခိုင္းထြက္လာခဲ့သည္။အျပန္

လမ္းတေလ်ွာက္ကြ်န္ေတာ္တြင္အသိေလးတခုရရွိခဲ့သည္။ဦးဇင္းအမွတ္နဲ ့လႉတန္းခဲ့သည္။သာဓုေခၚကာပီတိျဖစ္ရသည္။လိမ္ညာမႈဟုသိရေတာ့ေဒါသျဖစ္ကာသဒၵါစိတ္ကြယ္ေပ်ာက္၍အကုသိုလ္ျဖစ္သည္။တဖန္ျပန္လည္၍မေျပလည္ေသာမိသားစုကိုျမင္ရျပန္ေတာ့သဒၵါစိတ္ျပန္ျဖစ္ကာသာဓုျပန္ေခၚရသည္။ေတြးၾကည႔္လ်ွင္ အျပစ္လုပ္ေသာသူသည္ အကုသိုလ္အက်ိဳးကို တခါထဲသာအျပစ္ ခံစား ရမည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ ျဖင့္ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာခံစားရသည္။အဓိကကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္သည္က အထက္ပါ ပုံျပင္ထဲကလို ရဟန္းအသြင္ကြယ္ေပ်ာက္ျခင္းကိုမ်က္စိမွိတ္သင့္ရင္မွိတ္ရေပမည္။မမွိတ္ပဲနဲ႔အျမင္ကိုအျမင္အတိုင္းေျပာခဲ့ပါလ်ွင္ရရွိမည္႔  အက်ိဳးအျမတ္(ေငြေၾကးမဟုတ္ပါ)ကို ခ်င့္ခ်ိန္ရေပမည္။ ကိုယ္လႉတဲ့အလႉကိုသာအဓိက နွလုံးသြင္း သာဓုေခၚနိုင္လ်ွင္အလႉအထေျမာက္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာမ်ားရဲ့အယူအဆအတိုင္းကုသိုလ္ရပါ သည္။ဆက္လက္၍ေနာက္ေၾကာင္းမ်ားကိုအေမ့သားလိုေျမလွန္ေနမည္ဆိုပါကပီတိျဖစ္လိုက္ေဒါသျဖစ္

လိုက္နဲ ့သံသရာမဆုံးနုိင္ေတာ့ေပ။ တခ်ိဳ့ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ားစိုးရိမ္ၾကသလိုမ်ိဳး ကိစၥမ်ားဟာလည္း ကြ်န္ေတာ္တို ့ျမန္မာျပည္သာမကတကမၻာလုံးမွာဒုနဲ ့ေဒးပါ။ဒါေပမဲ႔သားသမီးတေယာက္၏အသက္ကိုစေတး၍စီးပြားရွာဖို႔စိတ္ကူးေသာမိဘမ်ားကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာျပည္တြင္ရွိနိုင္ပါ၏ေလာ။စိုးရိမ္သလိုကိစၥမ်ားဟာ

လည္း၊ဘယ္ေတာ့မွကြယ္ေပ်ာက္မွာမဟုတ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ေကာင္းမႈ ဆိုတာရွိသည့္အတြက္ သူ ့ရဲ့ဆန္ ့က်င္ဖက္ မေကာင္းမႈ ဟာလည္းရွိေနအုံးမွာပါ။ကိုယ္လႉတ၊ဲ႔ ကိုယ္ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲတဲ႔ ၊ကိုယ္ျပဳခဲ့တဲ႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈအတြက္ စိတ္ထားတတ္ၾကပါေစ။စိတ္ထားနိုင္ၾကပါေစလို႔ဆုေတာင္းရင္း

ေလးစားစြာျဖင့္
အေမ့သား