စည္းကမ္းရယ္ အသိစိတ္ရယ္ ရွိေစခ်င္ပါသည္

စည္းကမ္းအေၾကာင္းေရးမည္ဆို၍ အေမ့သား စည္းကမ္းရွိလြန္းလို႔လား ဆိုရင္ေတာ့ မဟုတ္ပါခင္ဗ်ာ..

အေမ့သားလည္းစည္းကမ္းမရွိပါ...ဒါေပမဲ့ အသိစိတ္ေလးေတာ့နည္းနည္းရွိသည္၊

ငယ္ငယ္ကလူၾကီးသူမေတြ ေျပာျပခဲ့တဲ့ ျမိ ု့ေလးတျမိ ု့အေၾကာင္း အရင္ေျပာျပမယ္...

Jurong Book Shop

Jurong လို ့ပဲထားပါေတာ့..Jurong. ဆိုတဲ့ျမိ ု့ေလးမွာ စာအုပ္ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလးတဆိုင္ရွိတယ၊္ ထူးျခားတာက အေရာင္းစာေရးမရွိ ဆိုင္ပိုင္ရွင္မရွိျခင္းပင္၊ ဘယ္လိုေရာင္းသလဲ.စဥ္းစားစရာပင္
စာအုပ္ဆိုင္ေလးရဲ့ အဝင္ဝတခါးမၾကီးအနီးတြင္ ဆိုင္ေသာ့ေလးအားခ်ိတ္ဆြဲထားေလသည္၊
မနက္ဆိုင္ဖြင္ခ်ိန္ေရာက္ျပီဆိုတာနဲ ့ပထမဦးဆုံးဝယ္မည႔္သူသည္ ဆိုင္ေသာ့ေလးကိုယူၿပီး ဆိုင္တခါးဖြင့္၍ သူလိုခ်င္ေသာစာအုပ္ကို က်သင့္ေငြေပးကာ ဆိုင္ေလးအားရွင္းလင္း၍ ထြက္သြားေလသည္။
ေျပာစရာတခုရွိပါသည္၊
က်သင့္ေငြေပးဆိုေတာ့ အေရာင္းစာေရးမရွိ ဆိုင္ပိုင္ရွင္မရွိပါပဲ ဘယ္သူ႔ကိုေပးမည္နည္း ?
ဆိုင္ေလးထဲတြင္ ပိုက္ဆံထည့္ရန္ ေသတၱာေလးတလုံးရွိပါသည္ ထိုေသတၱာေလးထဲသို ့က်သင့္ေငြထည့္၍
ထြက္သြားၾကသည္ပင္၊ ထိုသို ့ပထမဦးစြာဝယ္သူကဖြင့္ခဲ့ေသာ ဆိုင္ေလးသည္ ဝယ္သူမ်ားနဲ ့အခ်က္က်စြာ
ဝန္ေဆာင္မႈေပးေနေလသည္ ညေနဆိုင္သိမ္းခ်ိန္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေနာက္ဆုံးလာဝယ္ေသာသူသည္ ဆိုင္ေလးအား သိမ္းဆည္း ရွင္းလင္း၍ တခါးပိတ္ေသာ့ခတ္ကာ ေသာ့အား မူလေနရာတြင္ ထားကာ ထြက္သြားေလသည္။
ထိုသို ့ေန ့စဥ္လည္ပတ္ေနေသာဆိုင္ေလးတြင္ ဆိုင္ရွင္မရွိ၍လား? ရွိပါသည္...ဆိုင္ရွင္သည္ထိုဆိုင္ေလးသို႔ တစ္လလ်ွင္တစ္ႀကိမ္သာ လာေလ့ရွိသည္၊ လာရျခင္းအေၾကာင္းသည္ကား လိုအပ္ေသာစာအုပ္မ်ားကို ထပ္မံျဖည့္စြက္ရန္နဲ႔ ေရာင္းရေငြမ်ားသိမ္းဆီးရန္ အတြက္သာျဖစ္သည္။
ထိုဆိုင္ေလး၏ဆိုင္ရွင္ထံမွ မည္သည႔္စာအုပ္မ်ား ေပ်ာက္ဆုံးပ်က္ဆီး၍၊ မည္မ်ွေသာေငြပမာဏေလ်ာ့ေနသည္ ဟူေသာစကား အခါတပါးမွ မၾကားရျခင္းမွာအံ့ၾသဖြယ္ရာပင္၊
ပို၍ အံ့ၾသစရာမွာ ေရာင္းရေသာ စာအုပ္အေရအတြက္နွင့္ ရရွိရမည့္ေငြပမာဏမွာ လိုသည္ဟု တစ္ခါမွမရွိခဲ့ေပ၊ အျမဲတမ္းပိုေနသည္သာျဖစ္သည္။

ထိုစဥ္အခါက ထိုပုံျပင္ေလးကို နားေထာင္ရင္း ျမိ ု႔ေလးနဲ ့ျမိ ု႔သူျမိ ု႔သားမ်ား၏ စိတ္ဓာတ္အား အရမ္းအားက်မိသည္၊ စည္းကမ္းရွိသည္၊ အသိစိတ္ဓာတ္ရွိသည္၊ သို႔ေသာ္ ထိုအေၾကာင္းအရာသည္
ေျပာစရာပုံျပင္တပုဒ္ အျဖစ္ပင္ရွိခဲ့သည္၊ ယခုေခတ္ကာလတြင္ မည္သည္႔နိုင္ငံ၌ ဤကဲ့သို႔ ဆက္လက္ျပဳ မူေနသနည္း...မရွိသေလာက္ရွားမည္ထင္၏။ ထမင္းထုပ္သာသိုးသြားမည္...ရွာ၍ေတြ႔နိုင္မည္မထင္။

သို႔ေသာ္ ရွိပါသည္ .... ထိုသ႔ိုျပဳမူနိုင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးသူမွာ အေမ့သားပင္ျဖစ္သည္၊ အေမ့သား ၾကိုးစားၾကည့္သည္၊ အေမ့သားေနာက္တြင္ အေမ့သား၏ အရိပ္ပင္ကပ္မပါလာခဲ့ေပ၊ ဤကဲ့သို႔ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသည္.................

အေမ့သားအလုပ္အတြက္ ''ဗူး''ေပါင္းမ်ားစြာ မေဟသီကို အပူကပ္၍ဝယ္ခိုင္းခဲ့သည္၊ ထိုဗူးမ်ားထဲသို႔ သၾကားလံုး ဘီစကစ္နဲ ့အဆာေျပစားရန္မုန္႔မ်ားဝယ္ထည္႔ထားခဲ့သည္၊ ထိုသို ့ေသာအခိ်န္တြင္အေမသား၏
ကားအနီး၌ ပရိသတ္မ်ားစြာရွိလွသည္၊ အေမ့သား၏ကား ဆို၍ အထင္မၾကီးၾကပါနဲ႔၊(အလုပ္ထဲတြင္သုံးေသာ trolley အားတင္စား ေခၚေဝါျခင္းသာ) ဗူးမ်ားထဲတြင္ ရွိသမ်ွအားလုံး ကုန္သြားေသာအခါတြင္မူ ေယာကၡမနဲ႔ မတည္႔ေသာသားမက္မ်ား နည္းတူ တစ္ေယာက္မွ အနားမလာၾကေတာ့ေပ။
သ႔ိုေသာ္ ေျပာေတာ့ ေျပာၾကပါသည္၊ (ဘယ္ေတာ့ထပ္ျဖည့္အုံးမွာလဲတဲ့)
အေမ့သားျဖစ္ေစခ်င္သည္မွာ ေလ်ာ့သြားေသာဗူးထဲသို ့အလိုက္သိစြာ စားစရာတခုခုဝယ္လာ၍ ထပ္မံ ျဖည႔္စြက္ေစခ်င္သည္၊ မည္သူရယ္ ဟုမဆိုခ်င္၊ အလိုက္သိစြာ တစ္ေယာက္ေယာက္မွဝယ္လာျခင္းကို
ျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့သည္၊ သ႔ိုေသာ္ ယေန ့အခ်ိန္အထိျဖစ္မလာခဲ့သလို အေမ့သားလည္း ထပ္မံ၍ ဝယ္မထည့္ေတာ႔ေပ။

အေမ့သားရဲ့ကား(Audi -A6)


အေမ့သားတို ့အလုပ္လုပ္ရန္အတြက္ trolley တစ္ခုဆီ ရွိၾကသည၊္ ကိုယ္အဆင္ေျပသလိုျပဳျပင္ၾကသည္၊
အေမ့သားကေတာ့ကိုယ့္ေငြကိုယ္သုံး၍ စနစ္တက် ျဖစ္ေစဖို ့drawer ေလးမ်ားဝယ္ကာ ပစၥည္းမ်ားကို ေနရာတက်ထားထားတယ္၊ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့မနက္အလုပ္ရာက္လို႔ အလုပ္စလုပ္မဲ့အခ်ိန္မွာ trolley
(ကား- လို႔ပဲတင္စားခြင့္ျပဳပါ) ကိုယ့္ရဲ့ကားေလးက သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ ့ဆိုေတာ့ တေန႔တာစိတ္ၾကည္လင္စြာ ျဖတ္သန္းနိုင္ေအာင္ ဆိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ရယ္၊ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ပစၥည္းေလးေတြကို တေနရာထဲမွာ အဆင္သင့္ရယူနိုင္လို႔ အခ်ိန္ကုန္သက္သာေစတာရယ္၊ မည္သူမဆို လိုအပ္လ်ွင္ ခက္ခက္ခဲခဲရွာေဖြစရာ မလိုေအာင္ဆိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့drawer တခုဆီမွာနာမည္ေလးေတြထိုးထားေပးတယ္၊ ေနာက္တခု အေမ့သားသည္ ေခါင္းမူးတတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတာေၾကာင့္ medicine drawer ဆိုျပီး တခုသတ္သတ္ထားကာ ေဆးမိ်ဳးစုံေအာင္လည္း အေမ့သား ကားမွာရွိခဲ့ပါတယ္၊ ျမန္မာေဆး အဂၤလိပ္ေဆးအစုံ ကိုယ္ထူကိုယ္ထနဲ႔
ဝယ္ျပီးထည္႔ထားခဲ့တယ္၊ စိန္အစာေၾကေဆး၊ အဘထမူးေမာ္ရႉေဆး၊ ေအးျငိမ္းသီတာအေၾကာေဆး၊ စုံပါသည္၊ ဆိုင္ဖြင္၍ပင္ရနိုင္သည္၊ သူတိုေတြလည္းစမ္းၾကည့္ၾကသည္၊ စိန္အစာေၾကေဆးနဲ႔ အဘထရႈေဆးသည္ လက္မလည္ေအာင္ေရာင္းေကာင္းေသာ ေဆးမ်ားျဖစ္ခဲ့သည္၊ ေၾသာ္..ငါတ႔ုိ့ျမန္မာေဆးကို နိုင္ငံျခားသားေတြလည္း ၾကိဳက္ပါလားလို ့ဂုဏ္ယူမိခဲ့တယ္၊
ဒါေပမဲ့ဂုဏ္ယူမႈမွာ ခဏတာသာျဖစ္ခဲ့ရသည္၊ ေနာက္ေန႔ေတြတြင္ အဘထဗူးရွာမေတြေတာ့ေပ၊
စိန္အစာေၾကေဆးဗူးေလးမွာသူ ့ေနရာတြင္မရွိေတာ့၊ ရွာေဖြရေလျပီ၊ ကိုယ္က jurong ဆိုတဲ့ ျမို႔ေလးကို အားက်တာကိုး၊ရွာေပါ့ ဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ့မဟုတ္ေသးပါ၊ ေဆးအံဆြဲေလးကိုဖြင့္ၾကည္ေတာ့ panadol ေဆးကတ္ေလးမွာ အခြံသာရွိေတာ့သည္၊ ေဆးမ်ားမရွိေတာ့ ယူေသာက္ျခင္းကိုလက္ခံပါသည္၊
ဒါေပမဲ့မရွိေတာ့ေသာအခြံကိုေတာ့ လႊင့္ပစ္သင့္ေပသည္၊ အေမ့သားတြင္တြန္႔တိုေသာစိတ္ စိုးစဥ္မ်ွမရွိပါ၊
ေနာက္တခုကပစၥည္းပစၥယမ်ား (tools)ကို သူ႔အံဆြဲနဲသူ စနစ္တက်ထားေပးထားသည္၊ ယူသုံးၾကပါသည္၊ ေျပာၾကပါသည္၊ အေမ့သားကားတြင္လိုခ်င္တာမွန္သမွ် အကုန္ရသည္တဲ၊့ ဒါသည္အံဆြဲမ်ားထဲတြင္ ပစၥည္းမ်ား စုံလင္ေနေသာအခ်ိန္တြင္ ျဖစ္သည္၊ အေမ့သားအသုံးလို၍ သုံးမည္ဟုဆိုေသာအခါ ရွာရျပီ၊ အံဆြဲမ်ားထဲတြင္လိုအပ္သည့္ပစၥည္းမ်ားမရွိေတာ့၊

အေမ့သားျဖစ္ေစခ်င္သည္မွာ ထပ္မံ၍ေျပာရေပဦးမည္ ဟိုျမိ ု့ေလးလိုေပါ့ ယူသံုးေသာ ပစၥည္းမ်ား မရွိေတာ့လ်ွင္ အလိုက္သိစြာ သြားထပ္ယူ၍ ျဖည့္ေစခ်င္ခဲ့သည္၊ သ႔ူေနရာနဲ႔သူ ျပန္ထားေစခ်င္သည္၊
သိုေသာ္လုံးလုံးမ်ွမေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ၊ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မလိုက္နာခဲ့ပါ၊ ယေန့အခ်ိန္ထိပင္၊
အခုေတာ့အေမ့သားလည္း ၿမိဳ႔ေလးကိုပင္ ေမ့ေလ်ာ့ေနေလျပီ၊

အေမ႔သားအဓိကဆိုလိုခ်င္သည္မွာ လူေလး. ဆယ္ဂဏန္းေလာက္ရွိေသာအေမ႔သားတို႔ department ထဲတြင္မူ စည္းကမ္းနဲ႔ အသိစိတ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလို႔ မရခဲ့နိုင္ပါလ်ွင္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာလူေတြ...အေမ့သားတို႔ တိုင္းျပည္ မွာရွိတဲ့သူေတြကို ျပဳျပင္၍ရႏိုင္ပါ၏ေလာ... အသားထဲ အေသြးထဲသာမက အရုိးထဲသို႔ပင္စြဲေနေသာ အက်င့္ဆိုးမ်ားကို မည္ကဲ့သို ့ဖယ္ရွားအံ့၊ အေမ့သားကိုယ္တိုင္ေရာ ေျပာင္းလဲနိုင္ပါသလား၊ အာမမခံေပ။။။။။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အေမသာလ်ွင္ခ်စ္လြန္လြန္း၍ သူ႔သား ဟုေျပာေသာ္လည္း၊
စည္းကမ္းမရွိ အသိစိတ္ေလးသာရွိေသာကိုယ့္အား စည္းကမ္းရွိေသာအေဖသည္ ငါနဲ့မတူ င႔ါသားမဟုတ္ဟု အျမဲတမ္း အေျပာခံရေလာက္ေအာင္ အေမ႔သားကိုယ္တိုင္ပင္ စည္းကမ္းမရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။